In 1995 kochten we ons huis met eromheen een braak stuk grond met enkele amandelbomen. De vele decennia daarvoor werd deze grond intensief gebruikt voor de jaarlijkse oogst van graan. Elk jaar werd de grond geploegd en gezaaid voor steeds hetzelfde gewas. Onkruid werd vanaf de zestiger jaren stelselmatig verdelgd met bestrijdingsmiddelen. Wat wij aantroffen was een min of meer uitgespoelde en dode grond. Er waren geen organische resten meer aanwezig en er was amper leven in de bodem te ontdekken.
Het is ongelofelijk hoe snel het ecosysteem zich kan herstellen als je ophoudt met verstoren. Vanaf 1998 ben ik begonnen met het aanplanten van nieuwe begroeiing. De pioniersbegroeiing had het moeilijk op de zinderend hete vlakte in de eerste zomers daarna. Een drup-slang was nodig om de geplante bomen in leven te houden. Maar al na een paar jaar gedijde nieuwe begroeiing in de schaduw van de eerste aanplant. Uit steeds diepere bodemlagen worden voedingstoffen naar de bladeren getransporteerd. In de herfst geeft het afgevallen blad een rijke organische voedingsbodem voor allerlei leven in het nieuwe jaar.
Nu, vijftien jaar later, is er weer een gezond biosysteem rond ons huis. De temperatuur in de zomer is aanzienlijk lager door zoveel meer schaduw. Vocht wordt beter vastgehouden in de aarde die weer rijk is aan allerlei micro-organismen. Vallende zaden ontkiemen vanzelf in een vruchtbare voedingsbodem van deze nieuwe permacultuur. De zaailingen vormen de nieuwe aanplant in een steeds weeldigere tuin. Het nieuwe ecologisch evenwicht geeft een enorme rijkdom aan bloemen en geuren, aan vlinders en vogels …
Hieronder staat een lijst met alle soorten planten en bomen die ik in de afgelopen jaren heb aangeplant. Er is inmiddels een aardige botanische diversiteit ontstaan. Van de meeste soorten kunnen foto´s worden geopend door op de namen te klikken.
De reden dat ik hier verslag van doe is dat ik (ook) van mijn bomen en planten houd.
“El Jardín Boltanico”.
Juseu, 1998 tot nu
